سرهنگ کبری خسروی/ معاونت اجتماعی کلانتری 110 شهدا تهران- خیلی از آدمها در زندگی حس میکنند که به اندازه کافی خوب یا باارزش نیستند. یکی از دلیلهای مهم این احساس، نحوه رفتار اطرافیان در دوران کودکی است. اگر بچهای از پدر و مادرش مدام انتقاد بشنود، با دیگران مقایسه شود یا فقط وقتی مورد توجه قرار بگیرد که کار خاصی انجام داده، یاد میگیرد که فقط وقتی ارزش دارد که عالی باشد یا دیگران او را تأیید کنند. این باعث میشود خودش را باور نکند و همیشه دنبال تأیید دیگران باشد.گاهی هم آدمها در ذهنشان یک صدای منفی دارند که مدام به آنها میگوید »کافی نیستی»، «دوستداشتنی نیستی» یا «هیچکس تو رو نمیخواد». این صدا معمولاً نتیجه تجربههای تلخ گذشته است، مثل اینکه کسی مسخرهشان کرده، طردشان کرده یا دائم ایراد گرفته. این افکار کمکم در ذهن جا میافتند و باعث میشوند حتی وقتی کسی از آنها تعریف میکند یا موفقیتی به دست میآورند، باز هم حس خوبی نسبت به خودشان نداشته باشند.دنیای امروز هم باعث شده آدمها مدام خودشون رو با بقیه مقایسه کنن. توی شبکههای اجتماعی، همه بهترین لحظههای زندگیشون رو نشون میدن و این باعث میشه خیلیها فکر کنن عقبافتادن یا کافی نیستن. برای اینکه حس ارزشمندیمون رو پس بگیریم، باید با خودمون مهربونتر باشیم، خودمون رو بدون قید و شرط دوست داشته باشیم و باور کنیم که ما فقط به خاطر «بودنمون» ارزشمندیم، نه به خاطر کار یا موفقیتی که به دست میآریم.
