رمزگشایی از سخنرانی پوتین

عبدالرضا فرجی راد

 سخنرانی پوتین حساب شده بود و می خواست پیام هایی را هم به آمریکا، ترکیه، اسرائیل و کشورهای حوزه خزر بدهد. درست است یک سخنرانی سخت بود و احساس وی این است که با بعضی قربون صدقه بازی ترامپ کار روسیه پیش نمی رود و اگر ترامپ هم می خواست به نوعی با روسیه کنار بیاید و اوکراین را قربانی کند، جناح های راست و استراتژیست های آمریکایی و اروپایی به او خط های متفاوتی داده اند.
از جمله این خط ها این است که دنیا دارای دو قطب شرق و غرب است و اوکراین حلقه فشار به روسیه و به این راحتی نمی شود آن را فروخت. سفر استارمر به واشنگتن و سفر ترامپ به انگلیس اثر مهمی داشت و به وی فهماندند که دنیا حساب و کتاب دارد.
ازطرفی از زمانی که ترامپ از پوتین روی برگردانیده فشار نظامی بر روسیه بیشتر شده بطوری که بر اساس رصد اخبار پهپادها و موشک های اوکراینی توانسته اند ۷۵ درصد انبارها و مراکز انرژی روسیه را صدمه بزنند هر چند که در جبهه شرق روس ها به کندی پیش می روند.
بنابراین پوتین فهمیده که آبی از امریکا و ترامپ گرم نمی شود اگر بخواهد کل دونتسک و لوهانسک را در اختیار بگیرد و دولتی طرفدار روس را در اوکراین سر کار بیاورد، از این طریق ممکن نیست.
لذا جنگ را زود گذر تلقی نمی کند و سیاستهایش را موقتا در مورد ایران تغییر داده است. رابطه را استراتژیک می نامد و حرف از دادن سوخو ۳۵ می کند.
از سوی دیگر اطلاعاتی از روابط اردوغان با ترامپ و بده بستانها پیدا کرده و در سخنرانی خود بدون ذکر نام به ترکیه هشدار داد که در امور خزر دخالت نکند دخالتی که از طریق آذربایجان شکل گرفته است.
پوتین احساس کرده که از طریق غرب کشورش در فشار است و به تدریج با زیاده روی های علی اف از طریق جنوب هم همچون غرب روسیه تحت فشار قرار می گیرد.
لذا این سخنرانی نشان از یک نوع قاطعیت همراه با تهدید بود و به نظر وی ایران می تواند نقش کمک کننده به این تصمیم داشته باشد و حمایت از ایران را بولد کرد که از اول انقلاب تا کنون چنین مواضعی در مورد ایران روسیه نداشته است. حتی به نوعی در رابطه با گسترش و تقویت زبان روسی در آسیای مرکزی صحبت کرد که نشان می دهد که نمی خواهد این حوزه نفوذ را از دست بدهد و اخطاری بود به قدرتهایی که می خواهند حضور و نفوذ روسیه را در حوزه خزری کمرنگ کنند و روی این عدم حضور به جز ۵ کشور حوزه تاکید می کرد و حتی اخطار می داد.
او بر مساله افغانستان و عدم تحویل بگرام هم تاکید نمود و طوری صحبت کرد که اگر بخواهد با زور اقدامی صورت بگیرد دوباره به جنگ تبدیل می شود. البته به نوعی دلگرمی به طالبان که ما پشتیبان شما هستیم ولی نوعی تهدید غیر مستقیم هم بود که اجازه ندارید پای امریکا را دو باره به منطقه بکشانید. این سخنرانی که از روی کاغذ خوانده می شد کاملا حساب شده بود.