سولماز خیاطی / کارشناس محیط زیست
آلودگی هوا به عنوان یکی از مهم ترین و پیچیده ترین چالش های محیط زیستی قرن بیست و یکم به بحران جدی تبدیل شده است که تاثیرات مخرب آن بر سلامت عمومی، محیط زیست، کیفیت زندگی و توسعه پایدار غیرقابل انکار است. آلودگی هوا به عنوان یک چالش جهانی بر روی بخش بزرگی از جمعیت، در مناطق جغرافیایی مختلف و با انواع تهدیدات بخصوص سلامت جسمانی افراد را تحت تأثیر قرار می دهد. بر اساس آخرین اطلاعات جدید آلودگی هوا میتواند باعث ایجاد زوال عقل و آلزایمر شود. آلودگی هوا با ذرات معلق در هوا باعث ایجاد تودههای سمی پروتئین در مغز میشوند که هنگام پخش شدن سلولهای عصبی را در مغز از بین میبرند و از نشانههای زوال عقل است. برای جلوگیری از این اختلال عصبی که میلیونها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار میدهد، دانشمندان خواستار تلاش هماهنگ برای بهبود کیفیت هوا با کاهش انتشار گازهای گلخانهای ناشی از فعالیتهای صنعتی و اگزوز خودروها و بهبود سیستم حمل و نقل، بهبود مدیریت آتشسوزیهای جنگلی و کاهش سوزاندن چوب در خانهها هستند.
محققان با تجزیه و تحلیل سوابق بیمارستانی چند میلیون بیمار تحت پوشش بیمه درمانی ایالات متحده به نتایجی دست پیدا کردند. آنها افرادی را که برای اولین بار بین سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۴ با آسیب پروتئینی بستری شده بودند، بررسی کردند. دانشمندان با در میزان قرار گرفتن طولانی مدت آنها در معرض آلودگی PM2.5، ذرات معلق در هوا که کوچکتر از ۲.۵ هزارم میلیمتر هستند، را تخمین زدند. این ذرات میتوانند به اعماق ریهها استنشاق شوند و در جریان خون، مغز و سایر اندامها یافت شوند. آنها دریافتند که قرار گرفتن طولانی مدت در معرض PM2.5 خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش میدهد.ارتباط بسیار قوی بین آلودگی هوا و ایجاد زوال عقل ناشی از اجسام لویی وجود دارد. محققان دانشگاه کالج لندن و موسسه فرانسیس کریک در لندن نیز سال قبل پروژه هایی در این خصوص انجام داده اند. پروژهای که نقش آلودگی هوا در زوال عقل را بررسی کرده است. نتایج نشان داد هوایی که تنفس میکنیم ممکن است به مغز آسیب برساند. این مطالعه مهم و قانعکننده نیز درک ما را از چگونگی تأثیر آلودگی هوا بر بیماریهای عصبی عمیقتر میکند.
با توجه به نتایج های بدست آمده، نیاز فوری به درک و کاهش تأثیر آلودگی هوا بر زوال عقل و خطر بیماری به طور گستردهتر، با توجه به بار عظیم و رو به رشد آن بر سلامت عمومی تاکید می شود. با کاهش قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا، میتوانیم به طور بالقوه خطر ابتلا به این بیماریهای عصبی ویرانگر را در مقیاس وسیع جمعیتی کاهش دهیم. از طرف دیگر باید تلاشی هماهنگ برای تمیز نگه داشتن هوایمان صورت گیرد، تا جوامع در سراسر جهان از تاثیرات مستقیم وغیر مستقیم آلودگی هوا در امان باشند و کشورها باید سیاستهایی را برای اجرای تعهدات جدید در خصوص کاهش آلودگی های هوا اجرا نمایند.
