دکتر پیمان مولوی / اقتصاددان
آرمان امروز : بهعنوان یک اقتصاددان، سالهاست که تحولات سیاسی و اثرات آن بر اقتصاد ایران را با دقت دنبال میکنم. این روزها دوباره واژهای آشنا و نگرانکننده به صدر اخبار بازگشته است: مکانیزم ماشه. شاید برای برخی، این واژه صرفاً یک ابزار حقوقی در دل برجام باشد، اما برای من، این مکانیزم نهتنها تهدیدی سیاسی، بلکه یک شوک روانی و اقتصادی جدی برای کشور است.
بازگشت دوباره بحث مکانیزم ماشه، چه از سوی اروپا و چه با تحریک جریانهای مخالف ایران، سیگنال خطرناکی به بازارها میدهد. در اقتصادی که بهواسطه تحریمهای گذشته و نبود ثبات سیاستگذاری داخلی، درگیر ریسکهای ساختاری و بیاعتمادی عمومی است، چنین تهدیدهایی میتواند اثرات فوری و بلندمدت بر جای بگذارد: از فرار سرمایه و سقوط ارزش ریال گرفته تا افزایش تورم انتظاری و اختلال در برنامهریزی فعالان اقتصادی. من بارها تأکید کردهام که اقتصاد ایران دیگر تاب تحمل شوکهای جدید را ندارد. اگر این مکانیزم فعال شود، حتی در سطح ادعا و بدون اجرای رسمی، سرمایهگذار داخلی و خارجی به این نتیجه میرسد که فضای کسبوکار در ایران دوباره وارد فاز بیثباتی شده و چشمانداز روشنی ندارد.
ما باید یاد بگیریم سیاست خارجی را نه بر مبنای ایدئولوژی، بلکه با نگاه دقیق اقتصادی دنبال کنیم. دستگاه دیپلماسی باید بداند که هر واژه، هر موضعگیری، و هر تصمیم سیاسی مستقیماً روی سفره مردم اثر میگذارد. وقت آن است که با عقلانیت، شفافیت، و تمرکز بر منافع ملی، نگذاریم مکانیزم ماشه، ماشهای باشد که بر پیکر نیمهجان اقتصاد ایران شلیک شود.
