پیونددهنده دنیای خیال و واقعیت جامعه

امیر گلی‌پور  / مدرس دانشگاه و پژوهش‌گر هنر

عکاسی یکی از هنرهای جهانی است که توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. امیر گلی‌پور، عکاس و مدرس دانشگاه، در یادداشتی تأمل‌برانگیز به این هنر پرداخته که می‌تواند ذهن مخاطب را به تفکر وادارد و زندگی را رنگ تازه‌ای بخشد.عکس‌ها تنها تصاویر ثبت‌شده نیستند؛ آن‌ها روایت‌گر داستان‌های ناگفته و حامل معناهای عمیق زمان و خاطره‌اند. بومونت نیوهال، نخستین تاریخ‌نگار جامع عکاسی، نقش مهمی در شناساندن عکاسی به عنوان یک هنر مشروع داشت.در تاریخ عکاسی، شکافی میان دو گونه اصلی وجود دارد: عکاسی هنری که به برداشت ناب و خلاقانه می‌پردازد و عکاسی مستند که بر جنبه‌های اجتماعی تأکید دارد. این دو نگرش نمایانگر دو روی اسطوره‌ای عکاسی، نمادگرایی و واقع‌گرایی، هستند.عکاسی فراتر از ثبت تصویر است؛ هنری است که با پیشرفت فناوری، مرزهای تازه‌ای برای دیدن جهان و تجربه آن ایجاد می‌کند و انسان را با واقعیت‌هایی مواجه می‌سازد که شاید از آن‌ها ترس دارد.دوربین ابزاری است که به ما می‌آموزد چگونه متفاوت ببینیم و نگاه کنیم؛ همان‌طور که آندره ژید گفته است: «عظمت در نگاه تو باشد، نه در چیزی که به آن می‌نگری.»با استفاده از فناوری‌های نوین، عکاسی می‌تواند جزئیاتی را نشان دهد که چشم انسان قادر به دیدن آن‌ها نیست، مانند تصاویر ماکرو.در نهایت، عکاسی زبانی است برای بیان آنچه کلام از بیانش عاجز است، ثبت لحظه‌ها و خلق خاطرات برای آیندگان.