محمدعلی بهمنی قاجار
به نظر می رسد قطعنامه پیشنهادی روسیه و چین از دیدگاه حقوقی به زیان ماست چون اگر چنین قطعنامه ای رای نیاورد که نیاورد، به اجرایی شدن مکانیزم ماشه مشروعیت بیشتری می دهد.
موضع صحیح و اصولی ایران این بود که اصولا اروپایی ها قادر به اجرایی کردن مکانیزم ماشه نیستند ، یادمان باشد که قطعنامه ای علیه ایران تصویب نشده تا تحریمی را مقرر کند و ادعای اجرایی شدن مکانیزم ماشه صرفا یک تفسیر اروپایی ها از قطعنامه ۲۲۳۱ بود اما با عدم تصویب احتمالی قطعنامه پیشنهادی روسیه و چین ، این تفسیر نیرومند تر شد. چرا قطعنامه پیشنهادی روسیه و چین به زیان ایران بود؟
۱. ایران مدعی بود که چون اروپایی ها در عمل پایبند برجام نبودند پس صلاحیت فعال سازی ماشه را نداشتند .
۲. ایران مدعی بود ، روسیه و چین هم اروپایی ها را واجد صلاحیت و حق برای فعال سازی مکانیزم ماشه نمی دانند.
۳. ایران و شخص آقای دکتر عراقچی استدلال می کردند چون اروپایی ها حق فعال سازی ماشه را ندارند پس نمی توانند آن را هم تعلیق کنند .
۴. ایران به درستی بیان می کرد که اروپایی ها از سازوکارهای درونی برجام برای اجرایی کردن مکانیزم ماشه استفاده نکردند .
باتوجه به کلیه این موارد :
اصولا اجرایی شدن ماشه با رای نیاوردن قطعنامه پیشنهادی هفته پیش کره جنوبی ، فاقد وجاهت حقوقی است . براساس قطعنامه ۲۲۳۱ ، قطعنامه های تحریمی قبلی ایران همگی در پایان ده سال لغو می شوند بنابراین رای گیری درباره لغو مجدد آنان چه معنایی دارد؟ مکانیزم ماشه هم صرفا باید با رعایت چارچوب برجام و طی ساز وگارهای درونی یرجام و به وسیله اعضای متعهد به برجام اجرایی شود . بنابراین رای نیاوردن قطعنامه پیشنهادی هفته گذشته کره جنوبی مشروعیتی به اجرایی شدن ماشه نمی دهد . اما اکنون با قطعنامه پیشنهادی روسیه و چین و درخواست آنان برای تعلیق تحریم ها ، اصل حقانیت اروپایی ها برای اعمال ماشه به رسمیت شناخته شده است.
اگر ایران و اروپا با هم به توافق می رسیدند چون شش ماه تنفس برای ایران ایجاد می شد مثبت بود اگرچه به اروپایی ها حقانیت می داد، اما قطعنامه پیشنهادی که رای نیاورد ، مزیت عملی نداشت و صرفا به حقانیت و صلاحیت اروپایی ها برای اعمال ماشه مشروعیت داد. جا داشت ایران از روسیه و چین درخواست می کرد چنین قطعنامه ای را پیشنهاد ندهند.
